معشوقه عیان بود، از باباافضل کاشانی رباعی 117

1 بگسلم از تو، با که پیوندم؟ از تو گر بگسلم به خود خندم

2 بخت بیدار یاور من شد ناگهان زی در تو افکندم

1 در راه طلب اگر تو نیکو باشی فرماندهٔ این سرای نه توی باشی

2 اول قدم آن است که او را طلبی واخر قدم آن است که خود او باشی

1 ای عمر عزیز داده بر باد از جهل وز بی‌خبری کار اجل داشته سهل

2 اسباب دو صد ساله سگالیده به پیش نا یافته از زمانه یک ساعت مهل