معشوقه عیان بود، نمی دانستم از باباافضل کاشانی رباعی 117

1 عمر از پی افزون زر کاسته گیر صد گنج زر از رنج تن آراسته گیر

2 پس بر سر آن گنج چو بر صحرا برف روزی دو سه بنشسته و برخاسته گیر

1 تا حا و دو میم و دال نامت کردند عرش و فلک و کعبه مقامت کردند

2 اکنون که به رهبری تمامت کردند سرتاسر آفاق به نامت کردند

1 رو دیده بدوز تا دلت دیده شود زان دیده جهان دگرت دیده شود

2 گر تو ز سر پسند خود برخیزی احوال تو سر به سر پسندیده شود