این عنایت ازلی بود که ره از قاسم انوار غزل 463

1 این عنایت ازلی بود که ره پرسیدیم وین هدایت ابدی گشت که رویت دیدیم

2 همچو بلبل ز غم روی تو گریان بودیم چون گل روی تو دیدیم چو گل خندیدیم

3 بهوایی که نشانی ز تو یابیم مگر همچو پرگار بسر گرد جهان گردیدیم

4 جز تمنای تو حظی ز جهان نگرفتیم غیر سودای تو سودی بجهان نگزیدیم

5 مدد عشق تو خواهیم بهرحال که هست عمرها رفت که ما در پی این تاییدیم

6 گر تو گویی: بتمنای من از دین برگرد دین ببازیم، چرا در غم این تقلیدیم؟

7 پیش رفتیم بامید وصالی که نشد باز گشتیم، بخجلت پس سرخاریدیم

8 عید دیدار تو یک روز نصیب جان شد عمرها رفت که ما منتظر آن عیدیم

9 قاسمی، نیست حجابی، دل خود را بازآر خود حجابیم درین راه، ز خود ترسیدیم