همین نه مصرع موزون تراقد از جویای تبریزی غزل 294

1 همین نه مصرع موزون تراقد دلجوست که خط پشت لبت حسن مطلع ابروست

2 شب فراق تو خوناب اشک سیلابی است که کبک را به سر کوهسار تا زانوست

3 به جنبش مژه چشمت گشود عقدهٔ دل برات خرمی ما به شاخ این آهوست

4 من و تو چون دو زبان قلم یکی شده ایم میان ما و تو جویا نگنجد ار یک موست