آن شوخ که تکیه‌گاه او از محتشم کاشانی رباعی 6

1 حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزای را سلسله بگسلم ز پا عقل گریزپای را

2 کو دلی و دلیرئی کز پی رونق جنون شحنهٔ ملک دل کنم عشق ستیزه رای را

1 به مهر غیر در اخلاص من خلل کردی ببین کرا به که در دوستی بدل کردی

2 چه اعتماد توان کرد بر تو ای غافل که اعتماد بر آن مایهٔ حیل کردی

1 رخت که صورت صنع آشکار از آن پیداست نشان دقت صورت نگار از آن پیداست

2 قدت که بر صفتش نیست هیچ کس قادر کمان قدرت پروردگار از آن پیداست