آن ماه دل افروز، که محبوب از قاسم انوار غزل 116

1 آن ماه دل افروز، که محبوب جهانست با تست، ولی در پس صد پرده نهانست

2 خواهم صفتی گویم از آن زلف معنبر دل در خفقانست و زبان در ذوبانست

3 در کوچه مایار گرامی گذری کرد جانها نگران، جامه دران نعره زنانست

4 هرگز بتجلی الهی نبرد پی بیچاره دل آن که رهین حدثانست

5 آن خواجه ما هیچ ندانست، چه حاصل گر شاه نشین آمد، اگر شاه نشانست؟

6 از جام وصال تو بهرکس که رسد می چه جای فریدون؟ که سلیمان زمانست

7 قاسم بثنای تو غزل خوان و فصیحست هرچند فصیحست ولی کل لسانست