1 خسروا! ای آن که خدام درت از یک نظر ذره را برتر ز خورشید جهان آرا کنند

2 هر کجا از لای نفی مردمی باشد سخن قامت ذات ترا پیرایه از الا کنند

1 جلایر قرض او بی حد و مر، شد ز سرما حالتش از سگ بتر شد

2 جلایر تا ز نخ در زیر قرض است ز سرما تا سحر هر شب به لرز است

1 مخدوم من ای آن که مرا در همه عالم مانند تو یک یار وفادار نباشد

2 چون است که این بار که باز آمدی از راه رفتار و سلوک تو چو هر بار نباشد؟