آن ماه سخن ز بامیان از خلیل‌الله خلیلی رباعی 35

1 چه باشد زندگانی را بهایی فسرده از نمی، خشک از هوایی

2 ز مطبخ سالها تا مستراحیم مگر این زندگی یابد بقایی

1 ما مرغ اسیر بی پر و بال توییم هر جا که روی چون سایه دنبال توییم

2 گر خسته شدی ز راه، دل مرکب توست حمال تو و ملک تو و مال توییم

1 هرکس که به ازدواج پابند شود معروض به داغ و درد فرزند شود

2 دهقان زمانه بر کسی می خندد کز کشتن تخم مرگ خرسند شود