همانا آیت سجده ست خط از مصحف رویت از جامی غزل 48

1 همانا آیت سجده ست خط از مصحف رویت که هرکش خواند آرد سجده در محراب ابرویت

2 تویی آن یوسف غایب شده از من که در بستان ز هر پیراهن گل در مشام آید مرا بویت

3 به قصد دیدن عکس تو هر دم در خیال آرم ز آب دیده جویی و نشانم بر لب جویت

4 نیارد شانه کردن گیسویت را دست مشاطه ز بس دلها که می بیند گره در هر خم مویت

5 رقیب تو درخت خار و تو شاخ گلی یا رب درین بستان کند دست اجل زودش ز پهلویت

6 خوش آن شبها که هم من هم تو را خواب آید از مستی تو سر بر بالش راحت نهی من سر به زانویت

7 مران از کوی خود همچون سگ بیگانه جامی را که دارد آشنایی قدیمی با سگ کویت