آن بی خردی که شوم چون از حزین لاهیجی رباعی 1110

1 لازم بود مکان طربناک، شیشه را کردم نهفته، در بغل تاک، شیشه را

2 حکم خرد به میکده جاری نمی شود اینجا ز محتسب نبود باک، شیشه را

1 در زیر لب آوازه شکستیم فغان را گوشی بنما تا بگشاییم زبان را

2 شد سامعه ها چشمهٔ سیماب، گشاید دیگر صدف ما به چه امّید دهان را؟

1 شتابان از جهان چون برق رفتن خوش بود ما را که از داغ عزیزان نعل بر آتش بود ما را

2 گریبان را به دست عقل دادن نیست دانایی درین وادی جنونی تا گریبانکش بود ما را