1 آن دوست که آرام دل ما باشد گویند که زشتست بهل تا باشد
2 شاید که به چشم کس نه زیبا باشد تا باری از آن من تنها باشد
1 صبرم از روی تو ای دلبر فتّان تلخست درد دوری تو ای دوست چو درمان تلخست
2 لب لعل تو چه گویم چو شکر شیرینست طعم ایام فراق رخت ای جان تلخست
1 دلم از جان شده بر روی چو ماهت مشعوف مدّتی تا به غم عشق رخت شد معروف
2 جان ز من خواسته ای ای بت سیمین بدنم به اشارات دو چشمت شده جانا موقوف
1 جان اگر هست یقین درخورت ای آب حیات ای دو صد جان و جهان باد فدای کف پات
2 دل ز ما بردی و جان نیز طلب می داری گر کنی میل بدین خیر چه به زین درجات
1 یارب نظری کن به جهان از کرمت زیرا که به پای بندگی بر درمت
2 گر یوسف مصری بفروشی به درم من یوسف مصرم و به جان می خرمت
1 تا به کی این در زنم در باز کن با وصالت یک دمم دمساز کن
2 یک زمان بنوازم ای جان از وصال بعد ازین چندانکه خواهی ناز کن