آن سرو ناز رسته که اندر از جهان ملک خاتون غزل 98

1 آن سرو ناز رسته که اندر کنار ماست سر بر فلک کشیده و فارغ ز کار ماست

2 پای دلم چو سرو فروشد به خاک مهر دستی که دستگیر نباشد نگار ماست

3 در ما نظر فکن ز سر مهر کز غمت بنگر که خون دیده و دل در کنار ماست

4 درهم کشیده ابروی چاچی کمان چرا آشفته جعد زلف تو چون روزگار ماست

5 آنچ از غمم نسوخت دل آهنین توست وآنچ از فراق سوخت تن زار زار ماست

6 آمد نسیم عنبر سارا ز باد صُبح گویی که نکهت سر زلفین یار ماست

7 بگذشت و در جهان نظر لطف خود نکرد و این هم نگفت خسته مسکین نزار ماست