ای به لطف انجمن جان آرای از جامی هفت اورنگ 129

1 ای به لطف انجمن جان آرای تیغ مهرت چمن دل پیرای

2 دست جودت ز ازل نخل نشان تا ابد بر سر ما نخل فشان

3 گر چه از خار ستم بینانیم زیر نخل تو رطب چینانیم

4 در رطب ریزیت از نحل کرم گر کشد خار ستم تیغ چه غم

5 کلک جامیت ز نخلت شاخی ریخته تازه رطب گستاخی

6 نسزد زین رطب شهد آمیز کار محرور حسد جز پرهیز

7 آن زمان کش رود این کلک ز دست یابد این شاخ رطب ریز شکست

8 چشم دارد که به جای رطبش شهد ریزی ز شهادت به لبش

9 وان نفس کش ببرد عرق حیات تیغ ان اجل الله لآت

10 کنی از همت رحمت املش ختم بر خیر کتاب اجلش