وارستگی از خویش ترا رهبر از جویای تبریزی غزل 227

1 وارستگی از خویش ترا رهبر فیض است دلبستگی تست که قفل در فیض است

2 مانند نسیم سحری در ره شوقش پرواز دل از سینه به بال و پر فیض است

3 از جوش صفا طعنه زن طور تجلی است آن سینه که از یاد خدا مظهر فیض است

4 پیداست ز در باری بحرین دو چشمم کز یاد کسی دل صدف گوهر فیض است

5 تا جلوهٔ دیدار بود گرم تجلی جویا به رخم دیدهٔ حیران در فیض است