تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت از مجد همگر رباعی 221

1 تا لعل تو از تنگ شکر بار نگیرد دل از غم آن لعل شکر بار نگیرد

2 در جام لبان چاشنی از قند فکندی تا لعل لبت تلخی گفتار نگیرد

1 گرفتم رای پیوندی نداری به عشوه هم زبان بندی نداری

2 به لابه تا کی ات گویم مرا باش بگو آری که سوگندی نداری

1 حذرای عاقلان غافل وار حذر ای جاهلان غفلت کار

2 زین گذرگاه دیو نفس شکر زین بیابان غول روح شکار