1 دهم پند این بود، می گویمت فاش که دنیا را بقایی نیست، خوش باش

2 کسی جامی نخورد از شربت دهر که در آخر ندادش کاسه زهر

3 اگر خواهی که از عالم بری کام مخور بازی ازین بازنده ایام

4 ببین زاکنون که هستی تا به حوا کز ایشان نیست غیر از نام بر جا

5 برون کش رخت ازین دریا به تلبیس که شد بر باد از وی تخت بلقیس

6 چرا...ناشکیبی که کارش نیست جز مردم فریبی

7 ز دوران نیست یک دل، کو غمین نیست فلک را روز و شب کاری جزین نیست

8 ز عشق و عاشقی بگذر تمامی که آخر نام ماند از ویس و رامی

9 مکن دل خوش که در این تخت گردون نه لیلی را اثر ماند و نه مجنون

10 ز دنیا بگدر و اندیشه اش نیز که عاقل نشمرد ناچیز را چیز

11 برو زین رشته دنیا مخور پیچ که دیدم سر به سر هیچ است بر هیچ