1 ده عادت ردیست که رسم است عامه را کز وی شود روان و دل و عقل کاسته
2 عرض جمال و لاف سخا و صلف به زهد مدح زنان خویش و تفاخر به خواسته
3 بخل سلام و خیر ریا و مکاس جای مهمانی به نوبت و تشریف خاسته
1 بهشتی شد دگر عالم چو روی حور عین خرم شده ست از باد عیسی دم چمن زائیده چون مریم
2 ز نوروز مبارک پی هزیمت شد سپاه دی خوشا آواز نای ونی به زیر گلبن و طارم
1 شکری نیئی شکر کو چو تو خوش دهان ندارد قمری نئی قمر کو شکرین زبان ندارد
2 به خوشی و دلستانی به دو هفته ماه مانی نه که ماه آسمانی لب درفشان ندارد
1 شب وداع چو برداشتن طریق صواب به عزم بندگی صاحب سپهر جناب
2 از آفتاب سپهرم نبود خالی چشم وز آفتاب زمینم بماند دیده پر آب