1 بگو ای ماه تابان تا کجائی که یکدم نزد مشتاقان نیائی

2 چو من بهر توأم بیگانه از خویش چرا بستی طریق آشنائی

3 بگو ز آن لب سخن گر نیک و گر بد که چون طوطی بجز شکر نخائی

4 مرا کی ماجرا سخت آید از تو که تو سر تا قدم عین صفائی

5 ز دست دوستان زهر هلاهل کند چون نوشدارو جانفزائی

6 ترا بر جان ما فرمان روانست که تو شاهی و ما مشت گدائی

7 اگر معشوق رند و می پرستست نزیبد عاشقانرا پارسائی

8 مگر وقتی بتن ابن یمین را ضرورت افتد از کویت جدائی