طارق چو بر کناررهٔ از اقبال لاهوری پیام مشرق 195

1 من ای دانشوران در پیچ و تابم خرد را فهم این معنی محال است

2 چسان در مشت خاکی تن زند دل که دل دشت غزالان خیال است

1 دماغم کافر زنار دار است بتان را بنده و پروردگار است

2 دلم را بین که نالد از غم عشق ترا با دین و آئینم چه کار است

1 من شبی صدیق را دیدم بخواب گل ز خاک راه او چیدم بخواب

2 آن «امن الناس» بر مولای ما آن کلیم اول سینای ما

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران