سازوبرگ طرب از ساغر از مشتاق اصفهانی غزل 114

1 سازوبرگ طرب از ساغر و مینا نشود شاهدی تا نبود عیش مهیا نشود

2 بی‌تو از سیل سرشکی که به مژگان دارم نیست در عهد من آنشهر که صحرا نشود

3 بسکه از جوش دلم اشگ بخود مینالد نیست در چشم من آنقطره که دریا نشود

4 دل روشن رسدش از در و دیوار شکست صرفه سنگ در آنست که مینا نشود

5 منکه در خون کشدم ناخن بیمت چون تیغ به که از رشته کارم گرهی وا نشود

6 از من گم شده جوئی چه نشان در ره عشق هرکه گم گشت درین بادیه پیدا نشود

7 مگذر از خاک در پیر خرابات کجاست کشد آن کور که این سرمه و بینا نشود

8 عزم رفتن نکنم هرگز از آنکو مشتاق که مرا پاس وفا سلسله پا نشود