1 گیرد از کسب خویش رزق حرام قَدَری، اینت حمق و جهل تمام

2 شبهۀ او که منشأ شر شد با جوابش بسی مکرّر شد

3 بازخوان و بدان یکایک را تا کند زایل از تو این شک را

4 تا کی آخر از این دوروئی تو فتنۀ خلق و هرزه گوئی تو

5 یا مسلمان محض شو در دین یا بکلّی طریق کفر گزین

6 همه دانند مردم از که و مه که زن قحبه از مخنّث به

7 چون نه اینی نه آن، همان و همین کرده دور از خودت به صد نفرین

8 زان منافق همیشه نام تو شد «اسفل السافلین» مقام تو شد

9 از مسلمانی این صفت دور است زانکه از شرک​های مستور است

10 اندرین ره ترا بسی بیم است چاره تفویض یا نه تسلیم است

11 هرکه در بحر دست و پای زند نفس خود را بدان تباه کند

12 وان غریقی که تن در آب دهد هست ممکن کز آن بلا برهد

13 اندر آب اوفتاده​ای زنهار قوّت خویش را بدو بسپار

14 آنکه خود را در آب مرده شناخت موج دریاش هم برون انداخت

15 زانچنان بحر مظلم خونخوار تخته​ای نادر اوفتد به کنار