از علم و کمال بهره‌برداری از وحدت کرمانشاهی رباعی 6

1 آنکه ناید به دلش رحم ز بیماری دل کی به یاد آیدش از حال گرفتاری دل

2 بس که دل بر سر دل ریخته‌ای دل به رهش که تو را نیست دگر راه ز بسیاری دل

1 ای دوست مرانم ز در خویش خدا را کز پیش نرانند شهان خیل گدا را

2 باز آی که تا فرش کنم دیده به راهت حیف است که بر خاک نهی آن کف پا را

1 گردون چو زد لوای ولایت به بام ما سامان گرفت شرع پیمبر به نام ما

2 در نعت این بس است که روح‌الامین پاک آرد سلام بارو رساند پیام ما