چند دل را غم و اندیشه از امیرعلیشیر نوایی غزل 181

1 چند دل را غم و اندیشه دنیا ببرد می صافی مگر این تیرگی ما ببرد

2 بام دیرم ز پی کسب هوا به که فلک بزم عیشم ز بر بام مسیحا ببرد

3 چند آن مغبچه از دیر برون آمد مست نقد هوش از دل بی‌صبر و شکیبا ببرد

4 دل بی‌عشق هلاکست چه باشد که از غیب قابلی جلوه کند وین دل ما را ببرد

5 کافر من بود آن نوع که تا در پیشیش برهمن نام بت و دیر و چلیپا ببرد

6 کس اگر جا همه در کعبه کند چون که ز دید سیل می موج زن آید دلش از جا ببرد

7 خاطر نازک آن شوخ نرنجد فانی به که از کوی وی این یارب و غوغا ببرد