تائبم از می به دور نرگس از محتشم کاشانی غزل 509

1 تائبم از می به دور نرگس غماز او تا نگویم در سر مستی به مردم راز او

2 می‌شوم غمگین اگر سوی خود آوازم کند زان که می‌ترسم رقیبی بشنود آواز او

3 با وجود آن که یک نازش به صد جان می‌خرم کرده استغنای عشقم بی‌نیاز از ناز او

4 تیر او مرغیست دست آموز و مرغ روح ما چون دل طفلان به پرواز است از پرواز او

5 هر کرا بینم که دم گرمست ازو ایمن نیم زان که می‌ترسم به تقریبی شود دمساز او

6 ترک من شد مست و بر دوش رقیب انداخت دست وه که شد ملک دلم ویران ز دست انداز او

7 هر کجا مطرب ز نظم محتشم خواند این غزل آفرین کردند بر طبع سخن پرداز او