کام دل از لب شکرشکنی شیرین از جویای تبریزی غزل 933

1 کام دل از لب شکرشکنی شیرین کن وصف آن تنگ شکرگو سخنی شیرین کن

2 دادهٔ حق بتو گر تلخی کامست منال هر دم از شکر شکرش دهنی شیرین کن

3 غوطه در شیرهٔ جان زن ز خیال لب یار نیشکر وار سراپای تنی شیرین کن

4 تلخی از می بزداید لب شکر شکنت دهن جام به ساغر زدنی شیرین کن

5 سوخت کامت ز حدیث نمک رخسارش از لب او سخنی گو، دهنی شیرین کن