سوگند به آفتاب یعنی رویت از مهستی گنجوی رباعی 41

1 رفت آن که سری پر از خمارش دارم چون جان دارم گهی که خوارش دارم

2 بر آمدنش چنان امیدم یارست گوئی که هنوز در کنارش دارم

1 آن بت که رخش رشک گل و یاسمن است وز غمزهٔ شوخ فتنهٔ مرد و زن است

2 دیدم به رهش ز لطف چون آب روان آن آب روان هنوز در چشم من است

1 آهیخت پریر لاله ز آتش خنجر دی نیلوفر فکند بر آب سپر

2 ای باد زره بر سمن امروز بدر و ای خاک ز غنچه ساز فردامغفر