ای ز آفتاب روی تو روشن از اسیری لاهیجی غزل 432

1 ای ز آفتاب روی تو روشن جهان جان وز پرتو جمال تو تابان شده جهان

2 اندر نقاب شاهد رویت نهان هنوز وصف جمال او بجهان گشاه داستان

3 بگشای دیده زاهد و بنگر که ظاهرست عکس جمال دوست زمرآت جسم و جان

4 بویی ز عاشقی نشنیدست عاشقی کاندر طریق عشق نبودست جان فشان

5 ازنام وصل یافت نشانی کسی که او از خود ببزم وصل بکل گشت بی نشان

6 این طرفه بین که یار در آغوش و من چنین در جست و جوی او بجهان گشته ام دوان

7 لذت ببین و عیش که عمری ز جور یار هرگز ز دست غصه نبودم دمی امان

8 بیرون ز شرح جلوه روی تو دیده ام زان رو ز وصف حسن تو کوتاه شد زبان

9 بنگر علو مرتبه از محض موهبت دارد مکان همیشه اسیری بلامکان