ای آفتاب ملک از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 350

1 ای آفتاب ملک که از پرتو کرم چون صبح کام فضل پر از خنده کرده‌ای

2 از بس که همچو غنچه کنی دل نمودگی چون نرگسم ز شرم سرافکنده کرده‌ای

3 خطّیست کرد عارض خوبان معنوی نقشی که تو به خامهٔ فرخنده کرده‌ای

4 جمعند در هوای تو دل‌های اهل فضل تا صیت جود خویش پراکنده کرده‌ای

5 فضل شکسته را تو دلی باز داده‌ای امّید مرده را تو به دم زنده کرده‌ای

6 بی‌من ز بس که با منت انواع لطف‌هاست الحق ز حد برونم شرمنده کرده‌ای

7 دارم امید آنکه رسانی به انتها این ابتدای لطف که با بنده کرده‌ای