1 ای آفتاب کشور و ای ماه خرگهی آخر نظر فکن به عنایت سوی رهی

2 سرگشته ذره وار منم در هوای تو تا کی چو خاک راه مرا در هوا دهی

3 مجروح گشت جان جهانی به تیغ هجر وقتست کز وصال خودش مرهمی نهی

4 بیمار هجر را رمقی ماند از حیات از دولت وصال تو رو گر برو نهی

5 دارد فراغت از من و از حال من نگار ای دل مرا به باد بدادی ز ابلهی

6 ما کمترین بنده ی درگاه تو شدیم بنواز بنده را که فزاید تو را مهی

7 ما جان فدای عشق تو کردیم در جهان از دام ما چو آهوی وحشی چرا رهی