1 ای ز خورشید جمالت هر دوعالم غرق نور وی ز سبحات جلالت هرکجا شرست و شور

2 هرکه عکس روی تو بیند ز مرآت جهان در حقیقت از همه عالم بود او را حضور

3 وای بر جانی که باشد از فراقت غمزده خوش دلی کور است از وصل تو شادی و سرور

4 والهان حسن رخسار تو فارغ گشته اند از نعیم و عزت دنیا و از فردوس و حور

5 در فراقت مبتلاشد هرکه نگذشت از خودی ره بوصل تو کسی یابد که کرد از خود عبور

6 نیست تنها بیقرار از شوق تو جان و دلم هست ذرات جهان از مهر رویت ناصبور

7 در جمال نوربخش او اسیری گشته است آنچنان حیران که از هر دو جهان دارد نفور