سلطان جان ز عالم علوی نگاه از همام تبریزی غزل 54

1 مشتاب ساربان که مرا پای در گل است در گردنم ز حلقه زلفش سلاسل است

2 تعجیل می‌کنی تو و پایم نمی‌رود بیرون شدن ز منزل اصحاب مشکل است

1 جان را به جای جانی جای تو کس نگیرد مهر تو زنده ماند روزی که تن بمیرد

2 هر درد را علاجی بنوشته‌اند یارا دردی که هست ما را درمان نمی‌پذیرد

1 ای منزل مبارک می‌بخشیم صفایی داری هوای مشکین از بوی آشنایی

2 خاک رهت ببوسم بر روی و دیده مالم کانجا رسیده باشد روزی نشان پایی