صد شکر کز غم چو تویی زار از جویای تبریزی غزل 846

1 صد شکر کز غم چو تویی زار و خسته ام از پهلوی رخ تو چو زلفت شکسته ام

2 بر دیده ام خرام که در رهگذار تو فرش است شیشه پارهٔ رنگ شکسته ام

3 چون غنچه های لالهٔ نشکفته در چمن گلهای داغ در غم او دسته بسته ام

4 شوخی من ملایم طبع خلایق است بر صفحهٔ زمانه چو اشعار جسته ام

5 چون غنچه ای که سرزند از شاخ نازکی دل را به تار زلف سیاه تو بسته ام

6 سیلاب حادثات کی از جا برد مرا در چارموج تفرقه جویا نشسته ام