صوفئی میرفت و از عطار نیشابوری مصیبت نامه 6

1 پی آن گیر کاین ره پیش بردست که راه عشق پی بردن نه خردست

2 عدو جان خویش و خصم تن گشت در اول گام هرک این ره سپردست

1 چون ز مرغ سحر فغان برخاست ناله از طاق آسمان برخاست

2 صبح چون دردمید از پس کوه آتشی از همه جهان برخاست

1 روز و شب چون غافلی از روز و شب کی کنی از سر روز و شب طرب

2 روی او چون پرتو افکند اینت روز زلف او چون سایه انداخت اینت شب

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند