ناگاه سمند جان بهر سفر از محتشم کاشانی قطعه‌ 27

1 چو افکنده ببیند در خون تنم را کنید آفرین ترک صید افکنم را

2 نیاید گر از دیده سیلی دمادم که شوید ز آلودگی دامنم را

1 دارم از دست تو بر سر افسر بی‌غیرتی می‌برم آخر سر خود با سر بی‌غیرتی

2 سر چو نقش بستر از جا برندارد هرکه او همچو من پهلو نهد بر بستر بی‌غیرتی

1 چون پیش یار قید و رهائی برابر است آن جا اگر روی و گر آئی برابر است

2 یک لحظه با تو بودن و با غیر دیدنت با صد هزار سال جدائی برابر است