مکش بر هر دلی تیر و مکش باز از کمال خجندی غزل 49

1 مکش بر هر دلی تیر و مکش باز از حسد ما را کزان مژگان رصد ناوک صد ویک می رسد ما را

2 به هجران جنگها داریم بیزلف و دهان تو از آن میم ودر دال امروز می باید مدد ما را

3 رقیبا چند چون آب از تو باشه پای من لرزان را رها کن باغبان یک دم به پای سرو خود ما را

4 دل ما می کشد خطی که آمد جانب رویت همیشه جانب روی نکو دل می کشد ما را

5 نمی خسبند مرغان چمن از الهام شبها که بالا دست شد آه از غم آن سرو قد ما را

6 زکریش بر کفن گردی اگر با خود توان بردن دری از روضه بگشایند بر خاک لحد ما را

7 کمال این ریش را صورت نه بندد مرهم و درمان چو این داغ از ازل آمد بسوزد تا ابد ما را