1 چنین است اقتضا رعنائی قد بلندش را که زیر ران او بی‌خود به رقص آرد سمندش را

2 به دنبال اجل جانها دوند از شوق اگر آن بت کند دنبال دام اجل پیچان کمندش را

3 اگر صیدش ز شادی گم نکردی دست و پا رفتی به استقبال یک میدان کمند صید بندش را

4 ملک ایمن نماند بر فلک چون بر زمین آن مه کند ناوک فکن بازوی حسن زورمندش را

5 در آئین غضب کوشید چندان آن گل خندان که رسم خنده رفت از یاد لعل نوش خندش را

6 اگز قلب حقیقت هم بود ممکن محال است این که جنبد غرق الفت خاطر کلفت پسندش را

7 زمین در جنبش آید محتشم از اضطراب من هوای جلوه چون جنبش دهد نخل بلندش را