ای همچو شب گیسوی تو از جهان ملک خاتون غزل 381

1 ای همچو شب گیسوی تو خون دلم در گردنت در خون جان عاشقان فکری بباید کردنت

2 گر جان ستانی ور دلم هر دو فدایت کرده ام ور تو جهان برهم زنی ای دوست منّت بر منت

3 گفتم مگر جانی به تن لیکن ز جان شیرین تری جانا هزاران آفرین بادا ز جانم بر تنت

4 ای ماه و ای پروینِ من ای دینی و هم دین من من خوشه چین ماه تو گردیدمی در خرمنت

5 من بنده ی بیچاره ام شاه جهاندارم تویی روزی غم حال جهان آخر بباید خوردنت

6 یارب خداوند جهان از لطف خود دارد ترا اندر پناه خویشتن از شر هر آهرمنت

7 نوحی تو و طوفان غم برخاست از هر جا نبی من نگسلم دست وفا روز جزا از دامنت