چنین در خاک اگر باشد تپش از جویای تبریزی غزل 26

1 چنین در خاک اگر باشد تپش جسم نزارم را زند بر شیشهٔ چرخ برین سنگ مزارم را

2 نه تنها درد حرمان تو روزم را سیه دارد چو داغ لاله در خون می‌کشد شب‌های تارم را

3 به یاد آن بهار جلوه گلریزان اشک من کند رشک گلستان ارم، جیب و کنارم را

4 عجب گر تا دم محشر زخواب ناز برخیزد ربود از بسکه چشم نیم مست او قرارم را

5 نشسته چو رگ یاقوت در خون جگر جویا غمش در سختی از بس بگذراند روزگارم را