سلمان ساوجی

قوی و بزرگ و سرافراز از سلمان ساوجی قطعه‌ 112

قطعه‌ 112 ام از 897 قطعات

خانه / سلمان ساوجی / دیوان اشعار سلمان ساوجی / قطعات در دیوان اشعار / قطعه‌ شماره 112

1 قوی و بزرگ و سرافراز و سرخ رو ناگه به آرزوی تو برخاستم ز مسکن خویش

2 چو در جناب تو آمد شدم دراز کشید برفت آب و هوس کم شد و ندامت پیش

3 روا مدار کنون باز پس روم ز درت به خود فرو شده گریان و سر فکنده به پیش

سلمان ساوجی

شعر شعر کهن قطعه‌ سلمان ساوجی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلمان ساوجی

1 من خیال یار دارم، گر کسی را بر دل است کز خیال او شوم، خالی، خیالی باطل است

2 چشم عیارش، به قصد خواب هرشب تا سحر در کمین مردم چشم است و مردم، غافل است

1 حاصلی، زین دور غم فرجام، نیست در جهان دوری، چو دور جام نیست

2 گر چه دورانی خوش است، ایام گل خوشتر از دوران عشق، ایام نیست

1 امشب، چراغ مجلس ما، در گرفته است در تاب رفته و سخن، از سر گرفته است

2 پروانه چون مجال برون شد ز کوی دوست یابد بدین طریق، که او در گرفته است

شاعر شعر قوی و بزرگ و سرافراز و سرخ رو ناگه سلمان ساوجی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر قوی و بزرگ و سرافراز و سرخ رو ناگه قطعه‌ است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر قشنگ, شعر کوتاه, عارفانه قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر قشنگ, شعر کوتاه, عارفانه است.

شعربعدی

897 / 112

شعرقبلی

بنر