به استوانی و استواری از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 97

به استوانی و استواری دین کوشش کن چه مهمترین خرسندی دانایی (‌است‌) و بزرگتر از آن امید به مینو است‌. ,

2 بدین کوش‌و پیوسته‌خرسند باش به دانش درختی برومند باش

3 چو دانا بود مرد امّیدوار به مینو گراید سرانجام کار

4 که دانا که دارد امید، آن بهست ز دانای نومید، نادان بهست