زهی ز فتنه تو را هر طرف سپاه دگر از جامی غزل 449

1 زهی ز فتنه تو را هر طرف سپاه دگر ز ظلم چشم تو هر گوشه دادخواه دگر

2 کجا روم که ز دست غمت کنم فریاد که نیست جز تو درین ملک پادشاه دگر

3 چو جان دهیم ز غم غیر خار نومیدی نروید از گل ما بیدلان گیاه دگر

4 گهی که بر سر راه تو منتظر باشم مکن به رغم خدا را گذر به راه دگر

5 اگر چنین زند از سینه شعله آتش آه جهان بسوزد اگر برکشیم آه دگر

6 حدیث شوق نهان بر تو چون کنم روشن که جز خدای ندارم بر این گواه دگر

7 مکش به تیغ تغافل کمینه جامی را چه سود از آنکه شود کشته بی گناه دگر