زهی به وعده وصل تو تازه جان و جهانم از جامی غزل 609

1 زهی به وعده وصل تو تازه جان و جهانم بیا که بی تو ز درد و غم فراق به جانم

2 غم فراق ندانم چگونه پیش تو گویم که چون رخ تو ببینم رود ز کار زبانم

3 ببخش منصب فراشیم که آن سر کو را به دیده خاک بروبم ز گریه آب فشانم

4 اگر ز کوی تو خاری خلد به پای سگانت به سوزن مژه بیرون کنم به دیده نشانم

5 به جرم عشق تو گر می کشند گو بکشیدم که من نهفتن این راز بیش ازین نتوانم

6 من آن نیم که شماری مرا ز سلک غلامان همین بس است که داری گهی ز خیل سگانم

7 چو خوانم از غم تو دردناک گفته جامی هزار سوخته دل را ز دیده خون بچکانم