1 زهی به خار مژه صد هزار زار ترا اسیر دو گل عارض دو صد هزار ترا

2 مباد جور خزان از بهار زیبایی چنین که تازه شد گلشن عذار ترا

3 دلا ز ناله مکن دعوی شکیبایی چو دوست جلوه نماید چه اختیار ترا

4 دوا به کلبه خمار جام گلرنگ است گهی چو غنچه کند محنت خمار ترا

5 چو عمر میگذرد جام می ز دست منه که وارهاند از اندوه روزگار ترا

6 مکش تو دامن اگر دامنت کشد خاری به خاک اهل وفا چون فتد گذار ترا

7 مرو به باد خودی فانیا به وادی فقر که اندر او به چنین بار نیست بار ترا