1 زهی صاحب ملک پرور که گیتی سخای ترا چرخ یک روزه آید

2 زلعل نگین تو درحکم مطلق همی لرزه در چرخ پیروزه آید

3 چو وهم تو در سیر برهان نماید ازو باد را سنگ در موزه آید

4 اگر آز من نعمت تو بداند در ایام تو نوبت روزه آید

5 زدهر سیه کاسه الحق چنانم که از پشت من دستهٔ کوزه آید

6 هوا ماه دیگر چنان گرم گردد که دوزخ به دنیا به دریوزه آید

7 اگر آن نخواهم که از پیله باشد بباید مرا آنچه از قوزه آید