زهی صد پیر کنعانی از امیرعلیشیر نوایی غزل 96

1 زهی صد پیر کنعانی مریدت دو صد یوسف غلام زر خریدت

2 گلت بشکفت اندر گلشن قرب نسیم باغ وحدت چون وزیدت

3 شدی افلاک رو چون مژده وصل رسانید آسمان پیما بریدت

4 چه باک از رنج عالم پیکرت را چو دل در مأمن قرب آرمیدت

5 به بام کعبه پایت نارسیده لوای قدر بر گردون رسیدت

6 مقفل چون بود درهای رحمت چون زلفین آمده پیچان کلیدت

7 دران در فانیا گویی گدایم ز خیل آن سگان کو که دیدت؟