زهی بپای تفکر بسیط از امامی هروی دیوان اشعار 11

1 زهی بپای تفکر بسیط عالم غیب هزار بار بهر یک نفس بپیموده

2 سپهر قدر تو بگذشته از مدارج قدس زمین جاه تو فرق سپهر فرسوده

3 بهیچ دور زمان چشم و گوش جان و خرد ندیده مثل تو حق پروری و نشنوده

4 غرض ز عرض جهان عرض پاک تست ارنه کجا شدی به غرض دست جوهر آلوده

5 جهان پناها من بنده را فراغ روان در اهتمام تو آماده است و آموده

6 نه آب طبع ز گرد ملال بسترده نه خون فکر ز چشم خیال پالوده

7 همیشه تا نتوان گفت در جهان خرد که راجح است مرا خوان بوده، نابوده

8 سخن ملازم خاک در مدیح تو باد که بی مدیح تو بی حاصلست و بیهوده