از بس که ز دیو و دد مرا آزار از مجد همگر رباعی 102

1 فخر دارد پارس بر کل اقالیم زمین از مکان چون هست کانون وداد و داد و دین

2 خسرو عادل ابوبکر آنکه رای راستان خواندش از راست رائی شهریار راستین

1 دلی که با غم عشق تو همنشین گردد نه ممکن است که با خوشدلی قرین گردد

2 به تلخ عیشی تن در دهد هر آندل کو به عشوه لب شیرین تو رهین گردد

1 به وقت صبح نشیند کسی چنین بیکار مخسب ساقی و برخیز جان باده بیار

2 در آب بسته فکن از صراحی آتش تر که زود بگذرد این خاکدان باد وقار