1 ساقی ز بامداد روان کن کئوس را تا گردنان نهند به پیشت رئوس را

2 زنگار غم به صیقل می بستر از پگاه صفوت چنین دهند ذوات و نفوس را

1 وقتی ز ما یاد آمدی هر هفته یی آن ماه را اکنون ملال خاطرش بر ما ببست آن راه را

2 بی جرم غیرت می‌کند ور نیز جرمی کرده ام هم چشم دارم کز کرم بردارد آن اکراه را

1 کاش که من بودمی هم ره باد صبا تا گذری کردمی وقت سحر بر سبا

2 نامه ی بلقیس جان سوی سلیمان دل کس نرساند مگر هدهد باد صبا