قدم به طرف چمن نه که سبزه نوخیز است از جامی غزل 132

1 قدم به طرف چمن نه که سبزه نوخیز است شکوفه در قدم دوستان درم ریز است

2 مده به باد گرانمایه عمر بی باده کنون که باده فرحبخش و باد گلبیز است

3 سرود مجلس تو صوت عندلیب بس است به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است

4 به کف پیاله لعل است لاله را یعنی پیاله گیر که از می نه وقت پرهیز است

5 گدای عشق چو گیرد به صدر مصطبه جای چه جای مسند جمشید و تخت پرویز است

6 هوای مطرب گلچهره کن که گیسوی چنگ به دست زهره جبینان عجب دلاویز است

7 مخور شراب غرور از صفای مشرب عیش که سیل خیز حوادث کدورت انگیز است

8 مبین به چشم ترحم به حالم ای خواجه که رنج و محنت عشاق راحت آمیز است

9 ز لطف گفته جامی همه خراسان را فرو گرفت سخن در عراق و تبریز است