1 سر تا قدم از خون جگر، غیرت باغم گلرنگ تر از لاله بود پنبهٔ داغم

2 در میکدهٔ درد، چو من نیست حریفی جوشد ز لب خویش چو تبخاله ایاغم

3 دارم دلی آزرده تر از خاطر مجنون آشفته تر از طرهٔ لیلی ست دماغم

4 تا شور جنون داشت دلم، درد یکی بود از عشق، پرآشوبتر افتاد فراغم

5 سرگشتگیم برد ز ره راهنما را صد خضر درین بادیه گم شد به سراغم

6 منقار بریدند ز مرغان چمن سیر خاطر چه گشاید ز نوا سنجی زاغم

7 افزود حزین آتشم افسانهٔ ناصح چون لاله ازین باد برافروخت چراغم