باد بهاری وزید از از ابن یمین فریومدی غزل 157

1 باد بهاری وزید از طرف جویبار بر سر میخوارگان کرد بدامن نثار

2 از بن شاخ سمن بیضه کافور ناب وز سر سرو سهی نافه مشک تتار

3 بهر صبوحی زنان قمری مقری صفت کرد ندا صبحدم بر سر بید و چنار

4 کایدل اگر آگهی چون گل خیری شکفت پای ز گلشن مکش دست ز ساغر مدار

5 باد در آمد بدشت لاله بر آمد بکوه هر که شد آگه ازین هر دو بفصل بهار

6 گفت که عیسی بلطف دم بجهان در دمید و آتش موسی بتافت از طرف کوهسار

7 فصل بهار ار بود طبع هوا معتدل پس بچمن از چه روی نوع دگر گشت کار

8 غمزه نرگس چرا یافت ز صفرا اثر طره سنبل چرا ساخت ز سودا شعار

9 ابن یمین صبحدم باده گلگون بکف شد بتماشای گل با صنم گلعذار

10 از سر گلبن شنید غلغل بلبل که گفت عیش و طرب کن که نیست خوشتر از این روزگار